Wymiana żarówki Jeep Grand Cherokee WK2 - instrukcja prawdziwa

Żarówkę wymienić można na 3 sposoby: 
1. Najłatwiejszy i polecany przez doświadczonych użytkowników. 
2. Zaproponowany przez projektantów Jeepa. 
3. Opracowany i opisany przez hakerów samochodowych. Trudny, wręcz niemożliwy do wykonania, ale podobno kumuś się udało. 

    Zacznijmy od pierwszego. Na nim należało by też skończyć. Nie ma sensu przechodzić przez pozostałe. Pierwszy sposób polega na kupnie nowego Jeepa. Takiego ze wszystkimi działającymi żarówkami. Prosto, szybko i bez brudzenia się. Niestety to była moja pierwsza wymiana. Brakowało mi jeszcze doświadczenia, aby obrać tę jedyną, słuszną drogę. 

    Spróbowałem sposobu numer dwa, ale szybko zrozumiałem, że on nie dla mnie. Grand Cherokee to samochód rodzinny. Żeby wymienić żarówkę trzeba mieć rodzinę, a dokładnie dzieci. Takie małe, z małymi rączkami. Ewentualnie powinien sprawdzić się również tresowany wąż. Inżynier debil (albo z dziwnym poczuciem humoru) zaprojektował specjalną klapkę, przez którą podobno odpowiednio szczupła i złamana w dwóch miejscach rączka jest w stanie żarówkę wymienić. Ja potrafiłem jedynie końcówką palca pomacać osłonę reflektora. Po dwódziestu minutach nerwów i macania osłona odpadła ginąc gdzieś w czeluściach samochodu. Chyba zresztą nie była specjalnie potrzebna. Mimo braku osłony, żarówki nadal nie widziałem, nie mówiąc już o jej sięgnięciu czy wymianie. Nie miałem też pod ręką żadnego dziecka, które mógłbym poświęcić. O węże tutaj jeszcze ciężej. 







     No to został sposób trzeci. Tu już potrzeba walizki narzędzi, nerwów i trochę siły. Narzędzia potrzebne są żeby zdemontować dolot, pokrywę filtra powietrza i wyjąć filtr. Teraz trochę siły żeby wyszarpać puszkę od filtra i nerwów, bo tylko na wkurwieniu nie przejmuję się urywanymi zaczepami. Po wyjęciu wszystkiego pod maską zostaje taka dziura, że mógłbym tam wleźć. Żarówki dalej nie widzę, ale jestem w stanie już do niej sięgnąć i po kolejnych dwudziestu minutach męczarni poomacku jakoś wymienić. Kolejny sukces. Teraz już tylko skręcamy to, co jeszcze daje się skręcić. Nadmiarowe i połamane elementy lądują w najbliższym koszu i znowu można cieszyć się jazdą z pełnym oświetleniem:-) 




    Szczerze gratuluję inżynierom Jeepa i z niecierpliwością czekam na odkrywanie kolejnych patentów w miarę eksploatacji samochodu.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Przylot

Obraz
Tym razem miało nie być bloga. Miałem być starszy, mądrzejszy i nie pakować się w głupie sytuacje. Niestety jestem tylko starszy L Zaczęło się dobrze. Do Warszawy doleciałem bez przygód. Tam już zacząłem kusić los. Korzystając z fontanny wodnej „Warszawska kranówka” przypomniałem sobie awarii oczyszczalni i ściekach wylewanych do Wisły. Nie odczułem jednak żadnych konsekwencji. Mój żołądek zniesie wiele :-) Ceny na stołecznym lotnisku światowe. Łosoś z ziemniakami był tak drogi, że zjadłem ze skórą, a cytrynę schowałem do kieszeni „na później”. Każdy tu zagaduje do mnie po angielsku. Nie wiem czy to przez tą „światowość” czy moją rumuńską urodę. Też po angielsku odpowiadam. Przynajmniej jest okazja poćwiczyć przed wylotem ;-) Wsiadłem do samolotu do Chicago, zająłem właściwe miejsce i przez chwilę nawet pomyślałem, że mam szczęście. Siedziałem od strony przejścia, miałem sporo miejsca na nogi, a siedzenie obok było wolne, co oznaczało większą przestrzeń dla mnie....
Czytaj więcej

Delegacja z Polski

Obraz
W miniony weekend… albo któryś tam weekend z przeszłości, bo nie wiem kiedy ten wpis opublikuję, odwiedziła Chicago delegacja z biura w Katowicach. Delegacja w składzie Wojtek P i Bartek K. Tak naprawdę przyjechało więcej osób, ale nie wszyscy byli gotowi zaryzykować wycieczkę w moim towarzystwie (wiem kim jesteście i zapamiętam  J ). Miałem chłopaków odebrać z terminalu 2 lotniska O’Hare. Samochód zaparkowałem w okolicach trójki, co i tak było niemałym sukcesem. Dwa razy objeżdżałem lotnisko żeby znaleźć odpowiedni zjazd na parking. Nie udało się i za trzecim podejściem szukałem już dowolnego parkingu, nie zwracając uwagi na numery terminali. Gdy wreszcie trafiłem na dwójkę, okazało się, że chociaż tam właśnie wylądują, to i tak bagaże dobiera się na jedynce. Zwiedziłem więc tego wieczora większość lotniska. Został mi jeszcze terminal 4 i 5. Wszyscy byliśmy głodni. Oni po podróży, ja jak zwykle. Jako tubylec musiałem zaproponować jakąś dobrą knajpę i jak to ja wybrał...
Czytaj więcej