Ostatnie chwile w hotelu


Minął ostatni tydzień pobytu w hotelu. Najwyższy czas opowiedzieć jak wyglądał. Później zapomnę ale i nie ma czego pamiętać.
Znowu ciemno. To już chyba jakieś fatum. Rozumiem, że w czasach mieszkania w piwnicy spędzałem większość dnia w ciemnościach, ale powoli zaczynam odnosić wrażenie, że każdy amerykański hotel ma jeden pokój specjalnie dla mnie. Taki bez światła, żebym czuł się jak w domu. 
Z oknami zawsze jest słabo. Zazwyczaj widok mam na ścianę budynku, toaletę albo śmietnik. 
Tym razem luksusowo. Widok na parking. Niestety okienko malutkie, w samym rogu, więc światła za dużo nie wpada. 
Amerykanie mają też problem z poprowadzeniem przewodu w suficie i montażem prawdziwego żyrandola. Wolą rozstawić kilka lampek na rogach pomieszczenia i rozświetlić sobie te rogi, a że centrum pokoju pozostaje ciemne to już trudno.
Jest też parę ciekawych patentów.
Poniżej centrum dowodzenia toaletą. Przełącznik obsługuje wentylację. Do niego nic nie mam poza tym, że wentylacja strasznie hałasuje. Ciekawsze jest pokrętło obok. To wyłącznik światła. Czasowy. Pełny przebieg to około 3 minuty. Wystarczy na siku. Poważniejsze zadania kończę w ciemnościach.

Drzwi łazienkowe są solidne, grube, ciężkie i lubią się zacinać.
Na wszelki wypadek, gdyby trzeba było wzywać pomocy do toalety chodzę z telefonem.
















Jest i klima.
Ustawiona tak, że jeśli siedzisz przy biurku wieje prosto na Ciebie. Przycisk Fan Speed sugeruje, że można ustawić prędkość nawiewu. Nic bardziej mylnego. Tym przyciskiem można jedynie wybrać, która z trzech lampek ma być włączona. Wentylator zawsze wali z pełną mocą.
Kratka zainstalowana nad łóżkiem to majstersztyk współczesnej technologii. Wykrywa kiedy się kładę i atakuje strumieniem zimnego powietrza. Chwilę trwa ta nierówna walka. Albo ja zejdę z łóżka, albo powietrze w kratce się skończy. Nawet jeśli wygram bitwę, to do wygrania wojny jeszcze daleko. Gdy zasypiam, atak zostaje powtórzony.

Na parterze jest siłownia, ale żeby zrobić tam trening, trzeba wykazać się nie lada wyobraźnią, zresztą poniżej zdjęcie przykładowego urządzenia treningowego.
Ostatniego dnia pobytu zrobiłem pranie. Teraz już podchodzę do tematu profesjonalnie. Umiem obsłużyć pralkę i suszarkę. Koniec z ręcznym praniem w wannie i suszeniem na klimatyzatorze jak to się zdarzało wcześniej. Tylko żelazka jeszcze nie opanowałem i chyba nie opanuję już nigdy. Skarpetki jeszcze potrafię wyprasować. Każda inna, bardziej skomplikowana rzecz (posiadająca rękawy lub nogawki) po prasowaniu wygląda gorzej niż przed.



Proszku oczywiście kupić zapomniałem. Wszędzie daleko, ja bez samochodu. Trzeba było sobie jakoś radzić.
Darmowa, hotelowa chemia sprawdziła się idealnie. Od razu zrobiłem zapas na kilka miesięcy do przodu ;-)

Komentarze

  1. wiosna24 września 2019 09:35

    Dobra wymowka z tym
    Telefonem z toalecie ;) napisalbys po prostu, ze jestes uzalezniony :D

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wymiana żarówki Jeep Grand Cherokee WK2 - instrukcja prawdziwa

Obraz
Żarówkę wymienić można na 3 sposoby:  1. Najłatwiejszy i polecany przez doświadczonych użytkowników.  2. Zaproponowany przez projektantów Jeepa.  3. Opracowany i opisany przez hakerów samochodowych. Trudny, wręcz niemożliwy do wykonania, ale podobno kumuś się udało.       Zacznijmy od pierwszego. Na nim należało by też skończyć. Nie ma sensu przechodzić przez pozostałe. Pierwszy sposób polega na kupnie nowego Jeepa. Takiego ze wszystkimi działającymi żarówkami. Prosto, szybko i bez brudzenia się. Niestety to była moja pierwsza wymiana. Brakowało mi jeszcze doświadczenia, aby obrać tę jedyną, słuszną drogę.       Spróbowałem sposobu numer dwa, ale szybko zrozumiałem, że on nie dla mnie. Grand Cherokee to samochód rodzinny. Żeby wymienić żarówkę trzeba mieć rodzinę, a dokładnie dzieci. Takie małe, z małymi rączkami. Ewentualnie powinien sprawdzić się również tresowany wąż. Inżynier debil (albo z dziwnym poczuciem humoru) zaprojektow...
Czytaj więcej

Przylot

Obraz
Tym razem miało nie być bloga. Miałem być starszy, mądrzejszy i nie pakować się w głupie sytuacje. Niestety jestem tylko starszy L Zaczęło się dobrze. Do Warszawy doleciałem bez przygód. Tam już zacząłem kusić los. Korzystając z fontanny wodnej „Warszawska kranówka” przypomniałem sobie awarii oczyszczalni i ściekach wylewanych do Wisły. Nie odczułem jednak żadnych konsekwencji. Mój żołądek zniesie wiele :-) Ceny na stołecznym lotnisku światowe. Łosoś z ziemniakami był tak drogi, że zjadłem ze skórą, a cytrynę schowałem do kieszeni „na później”. Każdy tu zagaduje do mnie po angielsku. Nie wiem czy to przez tą „światowość” czy moją rumuńską urodę. Też po angielsku odpowiadam. Przynajmniej jest okazja poćwiczyć przed wylotem ;-) Wsiadłem do samolotu do Chicago, zająłem właściwe miejsce i przez chwilę nawet pomyślałem, że mam szczęście. Siedziałem od strony przejścia, miałem sporo miejsca na nogi, a siedzenie obok było wolne, co oznaczało większą przestrzeń dla mnie....
Czytaj więcej

Delegacja z Polski

Obraz
W miniony weekend… albo któryś tam weekend z przeszłości, bo nie wiem kiedy ten wpis opublikuję, odwiedziła Chicago delegacja z biura w Katowicach. Delegacja w składzie Wojtek P i Bartek K. Tak naprawdę przyjechało więcej osób, ale nie wszyscy byli gotowi zaryzykować wycieczkę w moim towarzystwie (wiem kim jesteście i zapamiętam  J ). Miałem chłopaków odebrać z terminalu 2 lotniska O’Hare. Samochód zaparkowałem w okolicach trójki, co i tak było niemałym sukcesem. Dwa razy objeżdżałem lotnisko żeby znaleźć odpowiedni zjazd na parking. Nie udało się i za trzecim podejściem szukałem już dowolnego parkingu, nie zwracając uwagi na numery terminali. Gdy wreszcie trafiłem na dwójkę, okazało się, że chociaż tam właśnie wylądują, to i tak bagaże dobiera się na jedynce. Zwiedziłem więc tego wieczora większość lotniska. Został mi jeszcze terminal 4 i 5. Wszyscy byliśmy głodni. Oni po podróży, ja jak zwykle. Jako tubylec musiałem zaproponować jakąś dobrą knajpę i jak to ja wybrał...
Czytaj więcej